Eerst naar je schoonvader, dan het aanzoek?
Terwijl de ene bruidegom traditiegetrouw eerst zijn schoonvader om de hand van z’n dochter vraagt, gaat de andere bruidegom meteen op één knie zonder die ‘toestemming’. Wij vroegen twee bruidegoms naar hun mening én hoe zij hun eigen aanzoek aanpakten!
Rick van de Wolfshaar (31) trouwde in september met Marijke.
“Toen ik wist dat ik Marijke ten huwelijk ging vragen, heb ik eigenlijk nooit overwogen om eerst naar mijn schoonvader te gaan. Ik vind het een beetje ouderwets en ik wist dat mijn schoonvader het leuk zou vinden als Marijke en ik zouden trouwen. Op de dag van het aanzoek heb ik wel eerst mijn zusje en ouders verteld dat ik dé vraag zou stellen. Ik had een speciaal t-shirt ontworpen voor ons (toen) bijna één jaar oude dochtertje Nova, met daarop de tekst ‘Wil je met papa trouwen?’. Toen Marijke thuiskwam, liep ik samen met onze dochter naar beneden. Nova gaf haar moeder een bos rode rozen en daarna zag Marijke wat er op haar t-shirt stond. Ik ging vervolgens op één knie met een verlovingsring in mijn hand. Marijke belde, nadat ze heel blij ‘ja’ zei, wel meteen haar ouders om het leuke nieuws te vertellen. Dat ik niet eerst naar mijn schoonvader was gegaan, heeft niemand ooit opgemerkt.”
Tom Jansen (27) trouwt dit jaar met Sanne.
“Mijn verloofde is het oudste kind van mijn schoonvader; ik kon me daarom goed voorstellen dat het voor hem nogal wat betekende als zijn dochter ging trouwen. Hoewel de kans dat hij geen toestemming zou geven nihil was, ben ik hem toch eerst om de hand van zijn dochter gaan vragen. Hij was in z’n schuur aan het werk toen ik binnenkwam en tegen hem zei dat ik iets wilde vragen. Mijn schoonmoeder hoorde dat en riep meteen geëmotioneerd: ‘Ik weet al wat hij komt vragen!’. Het antwoord van mijn schoonvader (‘Het is je van harte gegund’) was voor mij het groene licht om dat weekend op één knie te gaan. Toen ik na het aanzoek aan Sanne vertelde dat ik bij haar vader was langsgegaan, reageerde ze heel verrast en blij. En ik ben zelf ook blij dat ik het zo heb aangepakt. Deze traditie hoort er in mijn ogen gewoon bij als een soort formeel en goed begin van je huwelijk.”